Joris

En dan was er nog Joris. Joris was eigenlijk Els haar hond, maar was thevens een familie lid voor ons allen. Het was een lief dier. En zo "makkelijk". De voordeur open en Joris ging wandelen. Nog jaren later, toen Joris al lang dood was, liepen er nog steeds honden in de buurt, die sprekend op Joris leken. Hoe dat wel kan??? De hele buurt wist wie hij was. En als Joris weer eens uren lang weg bleef, dan wisten wij dat er een loopse hond in de buurt was. Vaak werd hij door het baasje van de loopse hond weer naar huis gebracht. Maar de volgende dag was het precies hetzelfde. Joris zat weer op wacht bij een loopse teef.

Ook hebben we eens krielkippen gehad. Die hebben niet lang geleefd. Het was de braadpan die riep "spring er in spring er in". Ik weet niet meer of ik er van gegeten heb, maar Els in iedergeval niet. Die was heel kwaad.

We hadden ook eens een jong musje. Die hadden we opgepeppeld. Hij vloog altijd dwars door de kamer. Had geen kooitje. Op een dag ging Els naar school en werd door ma uitgezwaaid. Dus ma staat voor het raam, neemt een stap terug en hoort krak onder haar voet. Dat was dus thema Tjilpie. Weg was hij.

En dan hadden we nog parkieten. Dat waren in die tijd mijn "lievelings" dieren. Als ik de radio een beetje harder zette, begonnen die dieren te snetteren als een gek. Hoe harder de radio, des te harder begonnen die twee herrie te maken. Ik heb ze toen vaak vervloekt. O ja, nog een verhaal over de parkieten. Joop nam voor de eerste keer Nel mee naar huis. Nou dat was natuurlijk al een belevenis. Toen gingen we eten. Eerst was er soep. Pa wist niks anders te doen als het kooitje van de parkieten open te doen want Nel moest toch zien dat die beesten vliegen konden. Nou dat heeft ze gezien. De ene parkiet vloog hoog en vloog midden in Nel haar soepbord. Wat ze daar wel gedacht heeft? Familie Flodder is er niks bij. Maar het is allemaal goed gekomen hoor. De parkiet leefde verder en Nel kwam ook weer terug.